ORLEN Wisła Płock ponownie okazała się lepsza od Industrii Kielce w prestiżowym starciu 8. kolejki ORLEN Superligi, pokazując wysoką klasę i determinację, które od lat charakteryzują ich grę w tym wyjątkowym pojedynku. Aktualni mistrzowie Polski pokonali wicemistrzów 29:25 (18:14), odnosząc tym samym piątą z rzędu wygraną w tzw. "świętej wojnie", która od zawsze elektryzuje kibiców i budzi ogromne emocje. Spotkanie przyciągnęło uwagę fanów nie tylko sportowej rywalizacji, ale także licznych incydentów i napięć na parkiecie, które towarzyszą każdej konfrontacji tych drużyn. Jak zwykle w tym klasyku nie zabrakło dramatyzmu – sędziowie sięgnęli po aż 21 dwuminutowych kar oraz dwie czerwone kartki, a po końcowym gwizdku doszło do spięć między zawodnikami i wymiany ostrych zdań między trenerami.

Od lat mecze Wisły i Industrii Kielce należą do najbardziej emocjonujących i obarczonych ryzykiem w całej Superlidze. Nic dziwnego, że już od pierwszych minut spotkania na parkiecie Orlen Areny panowała gorąca atmosfera, a kibice z obu stron nie szczędzili głośnego dopingu. Arbitrzy mieli pełne ręce roboty, szybko reagując na ostre zagrania, fauly taktyczne i nieprzepisowe starcia. W ciągu zaledwie 20 minut meczu pokazali osiem dwuminutowych wykluczeń oraz jedną czerwoną kartkę, wielokrotnie korzystając z wideoweryfikacji, aby ocenić kontrowersyjne sytuacje. Te interwencje sędziów wpłynęły na tempo gry – każda połowa trwała ponad 50 minut, a zawodnicy musieli wykazać się nie tylko umiejętnościami technicznymi, ale także ogromną wytrzymałością fizyczną i mentalną.

Faworytem starcia byli gospodarze, a przemawiało za nimi nie tylko doświadczenie i przewaga własnej hali, ale również korzystniejsza sytuacja kadrowa. Kielczanie przyjechali do Płocka w zaledwie 14-osobowym składzie, bez kluczowych zawodników, takich jak Szymon Sićko, Alex Dujshebaev czy Igor Karačić, którzy w poprzednich sezonach wielokrotnie decydowali o sile Industrii. Mimo osłabień, goście nie zamierzali łatwo oddać pola – twardo bronili, podejmowali ryzyko w kontratakach i starali się narzucić własne tempo gry. Jednak to Nafciarze dyktowali warunki, wykorzystując szeroki skład i głębię swojej drużyny.

Po wyrównanym początku spotkania, w drugiej części pierwszej połowy Wisła zaczęła budować przewagę. Doskonale prezentował się Mitja Janc, którego efektowny rzut z ponad 13 metrów tuż przed przerwą był jednym z najpiękniejszych momentów meczu. Ta akcja nie tylko podniosła morale gospodarzy, ale również pozwoliła im zakończyć pierwszą połowę z czterobramkową przewagą 18:14. Kibice wiwatowali na trybunach, a napięcie rosło – każdy kontratak, każda obrona bramkarza i każdy gol były komentowane niemal żywiołowo, podkreślając wyjątkowy charakter tego klasyku.

Po zmianie stron Wisła szybko powiększyła przewagę do pięciu bramek (19:14), jednak kielczanie nie zamierzali się poddawać. Krok po kroku odrabiali straty, wytrwale walcząc w ataku i w obronie. W 48. minucie udało im się doprowadzić do remisu 23:23, co sprawiło, że końcówka meczu była niezwykle dramatyczna i pełna napięcia. W decydujących momentach o losach spotkania przesądził jednak Mirko Alilović. Doświadczony chorwacki bramkarz popisał się kilkoma kluczowymi interwencjami, broniąc łącznie 13 rzutów, w tym te najbardziej newralgiczne w ostatnich minutach spotkania. Jego postawa na linii bramkowej była jednym z głównych czynników, które pozwoliły Wiśle przypieczętować zwycięstwo.

Końcówka meczu należała do gospodarzy – bramki Mitji Janca i Michała Daszka przesądziły o wyniku i pozwoliły płocczanom odnieść piąte zwycięstwo z rzędu nad Industrią Kielce. Wygrana ta nie tylko przedłużyła imponującą serię sukcesów, ale również umocniła pozycję Wisły Płock w Superlidze, potwierdzając, że drużyna dysponuje zarówno klasą sportową, jak i charakterem potrzebnym do wygrywania najważniejszych starć. Kibice opuszczali Orlen Arenę pełni wrażeń, a emocje związane z „świętą wojną” długo jeszcze nie opadły – od sędziów po zawodników i trenerów, wszyscy czuli, że byli świadkami wyjątkowego i pełnego dramaturgii pojedynku.